Artykuł 4 Konwencji CMR stanowi wprawdzie, że list przewozowy jest dowodem zawarcia umowy przewozu, a jego brak, nieprawidłowość lub utrata nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom tej Konwencji, jednakże funkcję dowodową listu przewozowego określa artykuł 9 Konwencji. Wynika z niego, że list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy, warunków umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, ale tylko w braku przeciwnego dowodu. W sytuacji zatem, gdy takie przeciwne do listu przewozowego dowody przedstawiono, to strony umowy przewozu, wysokość przewoźnego oraz osoby zobowiązane do jego zapłaty, należy ustalić uwzględniając te dowody.
Podkreślenia wymaga, że wynikające z umowy przewozu świadczenie przewoźnika nie ma charakteru osobistego, a więc może zostać wykonane przez podwykonawcę, a niezależnie od tego umowa przewozu może być wykonana nie tylko przez przewoźnika umownego, ale także w rozumieniu art. 34 Konwencji CMR przez „kilku kolejnych przewoźników” (tzw. przewóz sukcesywny). Z kolei w art. 3 Konwencji CMR mowa jest o podwykonawcy przewoźnika, z którym mamy do czynienia wtedy, gdy przewoźnik, wykonując zawartą umowę przewozu, powierza spełnienie świadczenia wynikającego z tej umowy innym osobom. To powierzenie nie powoduje powstania stosunku prawnego między nadawcą przesyłki (ani odbiorcą) a podwykonawcą przewoźnika. Przewoźnikami odpowiadającymi bezpośrednio wobec nadawcy za należyte wykonanie całego przewozu są jedynie przewoźnicy sukcesywni, którzy przystępują do umowy zawartej między nadawcą a pierwszym przewoźnikiem i – tworząc jedną stronę umowy – wiążą się jej warunkami. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 2009 r. V CSK 392/08.
Dodatkowo w wyroku z dnia 3 września 2003 r., sygn. II CKN 415/01 (OSNC 2004/10/163) Sąd Najwyższy stwierdził, że „jeżeli właściciel posługuje się spedytorem, który – zawierając umowę przewozu – występuje wobec przewoźnika we własnym imieniu, kontrahentem przewoźnika, a tym samym stroną umowy przewozu, jest spedytor. W takiej sytuacji spedytor staje się podmiotem praw i obowiązków wynikających z umowy przewozu, przez co uzyskuje status nadawcy”. W niniejszej sprawie, ze zleceniem transportowym wobec powoda wystąpiła Spółka (…) S.A., która z kolei otrzymała zlecenie od strony pozwanej, jednakże Spółka (…) występowała we własnym imieniu. Do zawarcia umowy przewozu doszło więc w wyniku przyjęcia przez powoda oferty (zlecenia przewozowego) spółki (…), która uzyskała status drugiej – obok powoda – strony umowy przewozu.
