Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie
z dnia 27 września 2012 r.
Sygn. akt: I ACa 854/12
Kategoria: Ubezpieczenie
Poniżej przedstawiamy Państwu najważniejsze orzeczenia sądu określające zasady funkcjonujące w prawie przewozowym krajowym jak i międzynarodowym
REGRES UBEZPIECZENIOWY
I ACa 854/12
Regres ubezpieczeniowy oznacza, że roszczenie ubezpieczającego do sprawcy szkody przechodzi na ubezpieczyciela przez sam fakt zapłaty. Przesłankami nabycia regresu z powołanego przepisu jest odpowiedzialność sprawcy szkody i wypłata odszkodowania ubezpieczeniowego.
Close
UBEZPIECZENIE
Wyrok – Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z dnia 22 stycznia 2012 r.
Sygn. akt: VI ACa 601/12
VI ACa 601/12
Sąd Apelacyjny podziela pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z 22 maja 2009 r. III CSK 300/08, w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że „o powstaniu odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń nie decyduje wyłącznie powstanie po stronie ubezpieczającego cywilnoprawnego obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej osobie trzeciej, lecz wystąpienie wypadku ubezpieczeniowego. Wypadek ubezpieczeniowy jest zdarzeniem, które strony umowy ubezpieczenia określiły jako przyczynę uzasadniającą odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń.” Innymi słowy wypadek ubezpieczeniowy jest tylko zdarzeniem, które uzasadnia odpowiedzialność zakładu za szkodę, nie wskazuje jeszcze na obowiązek świadczenia zakładu ubezpieczeń na rzecz ubezpieczonego. Nie może bowiem ujść z pola widzenia art. 805 kc , z którego wynika obowiązek świadczenia ( odszkodowania) wynikającego z umowy ubezpieczenia. Jeśli zatem powód domaga się wypłaty określonej kwoty z tytułu ubezpieczenia, a ustawodawca świadczenie to określa odszkodowaniem, to domagający się odszkodowania obowiązany jest wykazać istnienie szkody. Sam stan odpowiedzialności cywilnej nie jest jeszcze wykazaniem szkody.
Close
UBEZPIECZENIE
Wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi
z dnia 26 listopada 2014
Sygn. akt:X GC 858/13
X GC 858/13
W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, iż zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nakłada na zakład ubezpieczeń obowiązek wyrównania szkody w razie nastąpienia określonego w umowie wypadku. Adresatem tego świadczenia odszkodowawczego jest osoba trzecia, która doznała uszczerbku majątkowego lub niemajątkowego, jakkolwiek samo zdarzenie wyrządzające szkodę obciąża ubezpieczonego, a nie ubezpieczyciela. Zakład ubezpieczeń staje się zobowiązanym wobec poszkodowanego z racji wiążącej go umowy z ubezpieczającym. Nie ustaje jednak odpowiedzialność ubezpieczonego wobec poszkodowanego, choć może ona być odsunięta w czasie. Poszkodowany z własnego wyboru może wystąpić z roszczeniem zarówno przeciwko ubezpieczycielowi, jak i ubezpieczonemu, albo łącznie przeciwko nim obydwu. Nic też nie stoi na przeszkodzie, aby ubezpieczony wyrównał szkodę dobrowolnie, uprzedzając rozstrzygnięcie sporu między poszkodowanym a zakładem ubezpieczeń, względnie – świadcząc zanim jeszcze zasądzona od dłużnika -(ubezpieczyciela) suma zostanie wyegzekwowana. We wszystkich tych przypadkach
zakład ubezpieczeń nie staje się wolny od obowiązku świadczenia tyle tylko, że jego wierzycielem w następstwie wiążącej go umowy z ubezpieczonym jest ten ubezpieczony, o ile ustawa lub umowa tej odpowiedzialności nie wyłącza (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2004 roku, III CK 372/03, Lex nr: 146326).
zakład ubezpieczeń nie staje się wolny od obowiązku świadczenia tyle tylko, że jego wierzycielem w następstwie wiążącej go umowy z ubezpieczonym jest ten ubezpieczony, o ile ustawa lub umowa tej odpowiedzialności nie wyłącza (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2004 roku, III CK 372/03, Lex nr: 146326).
W stanie faktycznym niniejszej sprawy okolicznością niekwestionowaną jest brak pokrycia przez powoda szkody osobie trzeciej (właścicielowi zniszczonego towaru). (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T. nie może wobec tego przedstawić pozwanemu zakładowi ubezpieczeń jakiejkolwiek sumy świadczenia, za którą ta przejęła odpowiedzialność.
Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej dotyczy wyłącznie szkód wyrządzonych osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony, nie zaś – szkód
wyrządzonych ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu. Tylko bowiem w wypadku, gdyby powód udowodnił, że sam pokrył szkodę w mieniu nadawcy przesyłki za którą ponosił odpowiedzialność na mocy Konwencji CMR, albo w inny sposób nabył od nadawcy roszczenie obejmujące szkodę w przesyłce, miałby prawo wystąpić przeciwko (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. z roszczeniem odszkodowawczym. Skoro takie roszczenie powodowi w niniejszej sprawie nie przysługuje, (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T. nie posiada w niniejszym sporze legitymacji czynnej, co skutkowało oddaleniem powództwa.
Close
UBEZPIECZENIE
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
z dnia 15 marca 2015 r.
Sygn. akt: I ACa 952/14
I ACa 952/14
Sąd podkreślił, że list przewozowy jest wystawiany w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przewoźnika, przy czym pierwszy egzemplarz otrzymuje nadawca, drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik. Nadawca ma prawo rozporządzać towarem, a w szczególności zażądać m.in. zmiany miejsca przewidzianego dla wydania towaru (art. 12 ust. 1 Konwencji CMR). Prawo to wygasa z chwilą wydania odbiorcy drugiego egzemplarza listu przewozowego lub skorzystania przez odbiorcę z uprawnień określonych w art. 13 ust. 1 Konwencji CMR. Od tego momentu przewoźnik powinien stosować się do zaleceń odbiorcy, który może rozporządzać towarem, w tym również zmienić miejsce wydania towaru, czy żądać wydania towaru innej osobie (art. 12 ust 2 Konwencji CMR).
W przypadku przewozu sukcesywnego funkcja konstytutywna listu przewozowego oznacza, że dla kolejnego (sukcesywnego) przewoźnika wiążące są postanowienia umowy zawartej pomiędzy nadawcą a pierwszym przewoźnikiem, które znalazły odzwierciedlenie w liście przewozowym. Regulacja zawarta art. 34 Konwencji CMR nie wyklucza natomiast możliwości dowodzenia innej treści umowy w sporze pomiędzy pierwszym przewoźnikiem a uprawnionym do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych nadawcą lub odbiorcą.
Close
UBEZPIECZENIE
Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie
z dnia 26 czerwca 2014 r.
Sygn. akt: VIII Ga 97/14
VIII Ga 97/14
Użycie czasownika ,, dokonywane” w OWU pozwala na przyjęcie za Sądem Rejonowym, że zakresem ubezpieczenia objęto: 1) przewozy dokonywane przez ubezpieczającego oraz 2) przewozy dokonywane przez osoby, za które ubezpieczający ponosi odpowiedzialność wykonywane na podstawie listów przewozowych wystawionych na ubezpieczonego zgodnie z konwencją CMR. Oznacza to zatem, że w przypadku gdy przewozy są wykonywane osobiście przez ubezpieczonego postanowienia OWU nie przewidują wymogu posiadania listu przewozowego wystawionego na ubezpieczonego.
Nawet przy przyjęciu, iż uregulowanie to odnosiło się do ,,przewozów dokonywanych przez ubezpieczającego na podstawie listów przewozowych wystawionych na ubezpieczającego zgodnie z konwencją CMR” to wskazać należy, że z żadnego z przepisów konwencji CMR nie wynika pojęcie listu przewozowego wystawionego ,,na” przewoźnika. Zgodnie bowiem z art. 5 ust.1 konwencji CMR list przewozowy wystawiany jest w ten sposób, że jest podpisywany przez wystawcę i przez przewoźnika. W świetle konwencji nie można więc przyjąć, że list przewozowy jest wystawiany na rzecz konkretnego podmiotu, na co zdaje się wskazywać użyte w OWU sformułowanie („list wystawiany na ubezpieczającego”). Przyjąć należy, że w przypadku istnienia po stronie ubezpieczyciela woli wyłączenia swojej odpowiedzialności w przypadku braku danych w liście CMR, w OWU – powinno znaleźć się odpowiednie unormowanie w tym przedmiocie.
Podnieść trzeba, że o odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń decyduje treść zawartej umowy ubezpieczenia, wykładanej z uwzględnieniem art. 65 § 2 k.c. i zasady określonej w art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Zgodnie z regulacją art. 12 ust. 4 postanowienia sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego. Za utrwalony należy uznać pogląd, formułowany w orzecznictwie, że ogólne warunki ubezpieczenia powinny być sformułowane w sposób precyzyjny, a w razie niejasności czy wątpliwości postanowienia należy interpretować na korzyść ubezpieczającego (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 2004 r., V CK 481/03, LEX nr 183801, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2013 r., IV CNP 80/12, LEX nr 1365707).
Close
UBEZPIECZENIE
Wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie
z dnia 28 sierpnia 2014 r.
Sygn. akt: VI Ga 159/14
VI Ga 159/14
Nie ulega też wątpliwości, że treść listu przewozowego wprawdzie stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, ale nie przesądza o treści umowy łączącej spedytora z właścicielem nadanego do przewozu towaru (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2004 r., IV CK 332/02, LEX nr 359433).
Close